تابش از حد معینی فراتر رود، نور نیز می تواند مضر باشد

اگر تابش از حد معینی فراتر رود، نور نیز می تواند مضر باشد - به ویژه برای چشم.شدت نور بیش از حد، توانایی چشم را برای سازگاری تحت تأثیر قرار می دهد و فرد خیره می شود. برج نوری خیره شدن رانندگان وسایل نقلیه یا خلبانان توسط منابع نوری مانند نشانگرهای لیزری قدرتمند بسیار خطرناک است و می تواند منجر به از دست دادن جان انسان شود.

جلوههای بصری

نور به ما این امکان را می دهد که با استفاده از چشمان خود محیط اطراف خود را درک کنیم. اثرات بصری نور بر روی انسان ناشی از تحریک سلول های گیرنده ویژه ("میله" و "مخروط") در شبکیه چشم است. محرک هایی که روی گیرنده ها عمل می کنند از طریق عصب نوری به مناطقی از مغز که مسئول پردازش سیگنال های بصری هستند منتقل می شوند. مخروط‌ها برای دید رنگی استفاده می‌شوند و میله‌های حساس‌تر به نور به ما امکان می‌دهند در شب یا در گرگ و میش ببینیم - البته فقط سیاه و سفید.

اثرات غیر بصری (ملانوپیک).

نور نه تنها برای بینایی استفاده می شود، بلکه بر مواد پیام رسان درون زا نیز تأثیر می گذارد و «ساعت بدن» را تنظیم می کند. توانایی نور برای ایفای نقش به‌عنوان زمان‌دار در درجه اول به لطف نوع سومی از گیرنده‌ها است که در شبکیه نیز قرار دارند: سلول‌های گانگلیونی شبکیه حساس به نور (حساس به نور). این نوع گیرنده در درجه اول (اما نه منحصرا) به نور آبی پاسخ می دهد و از جمله در سرکوب ترشح "هورمون خواب" ملاتونین از غده صنوبری واسطه می شود. این مکانیسمی است که توسط آن نور بر چرخه خواب/بیداری تأثیر می گذارد و هوشیاری را در طول روز ارتقا می دهد و تأثیر مفیدی بر عملکرد و خلق و خوی دارد. در عصر و شب، از آنجایی که افزایش سطح ملاتونین باعث شروع خواب می شود و بدن خود را برای یک دوره استراحت آماده می کند، نور می تواند خواب را مهار کند، به خصوص اگر دارای نسبت بالایی از نور آبی باشد.